W roku 1901 zakończyła się budowa 22 nowych budynków szpitala Szpital Dzieciątka Jezus pod nadzorem Józefa Piusa Dziekońskiego przy ul. Lindleya. W kompleksie budynków znalazły się m.in. kaplica katolicka i cerkiew prawosławna.
W okresie międzywojennym w wyniku rozwoju nauk medycznych w szpitalu swoją siedzibę znalazło 5 klinik uniwersyteckich i 11 oddziałów specjalistycznych. W okresie II wojny światowej szpital stanowił schronienie dla żołnierzy Państwa Podziemnego oraz niósł pomoc prześladowanej ludności żydowskiej. W czasie powstania warszawskiego 25 sierpnia 1944 żołnierze RONA w czasie pacyfikacji Ochoty bili i mordowali pacjentów i personel szpitala. W trakcie okupacji na terenie szpitala odbywało się także tajne nauczanie studentów medycyny. W wyniku działań wojennych szpital poniósł znaczne starty w wyposażeniu, zaopatrzeniu, w budynkach oraz personeluW czasie Powstania Warszawskiego Szpital znalazł się w ogniu walk. W dniu 13.08.1944 roku pacjenci i personel medyczny przeżyli gehennę na skutek działań nacjonalistów ukraińskich z Pułku Kamińskiego, wspieranych przez hitlerowców. Zaraz po tym incydencie, w drugiej połowie sierpnia część oddziałów została ewakuowana.W dniu 13.08.1944 roku pacjenci i personel medyczny przeżyli gehennę na skutek działań nacjonalistów ukraińskich z Pułku Kamińskiego, wspieranych przez hitlerowców. Zaraz po tym incydencie, w drugiej połowie sierpnia część oddziałów została ewakuowana
W lipcu 1945 szpital wznowił funkcjonowanie i jego działalność kliniczna stale rośnie o kolejne specjalizacje.
[Internet]
