Warszawa – Śródmieście Północne – Centralny.Dworzec.Pocztowy

Zaprojektowany w latach 1936-1939 przez Józefa Szanajcę i Juliana Putermana-Sadłowskiego obiekt miał stać się największym budynkiem pocztowym na świecie i jednym z najnowocześniejszych. Od strony ul. Chmielnej powstałby biurowiec, najdłuższy budynek w Warszawie (250 m), a od ul. Żelaznej – pierwszy w stolicy garaż wielopoziomowy (w formie rotundy). Architektura planowanego kompleksu była przykładem skrajnego funkcjonalizmu, polegającego na operowaniu układem prostych brył. Projekt nigdy nie został zrealizowany w całości. Do wybuchu II wojny światowej ukończono część biurową od strony północnej, przy ul. Chmielnej. W czasie powstania warszawskiego w 1944 r. zabudowania dworca odgrywały ważną rolę wśród punktów na mapie oporu powstańców – tu była reduta Zgrupowania „Chrobry II” AK. Obiekt, poważnie uszkodzony podczas powstania i częściowo zburzony przez Niemców, po wojnie został odbudowany fragmentarycznie od ul. Chmielnej, był już jednak znacznie przekształcony. W takim stanie funkcjonował do 2007 r. Wtedy to właściciel działki, Poczta Polska, zdecydował się na rozbiórkę, by zwolnić teren pod nową inwestycję – nowoczesny budynek pocztowy. Do dziś jednak działka stoi pusta i stanowi kolejną dziką enklawę w centrum miasta.

 

 

[http://www.tubylotustalo.pl]