Warszawa – Praga Północ – Fabryka Ślusarska Ogórkiewicza i Zagórnego

Fabryka Ślusarska Ogórkiewicza i Zagórnego w Warszawie

Fabryka Ślusarska Ogórkiewicza i Zagórnego w Warszawie – nieistniejąca fabryka znajdująca się przy ul. Stefana Okrzei 12 na warszawskiej Pradze-Północ. Zabudowania powstały w 1903. Zostały rozebrane w 2012, a relikty fabryki zostały wkomponowane w nowy obiekt mieszkalno-usługowy Apartamenty Krowia 6.

Historia

Fabryka ślusarska Leona Ogórkiewicza i Józefa Zagórnego powstała w 1882 r., na posesji między ulicami Brukową (obecnie Stefan Okrzei) i Krowią. Zabudowania fabryczne powstały w 1903 r. Firma wykonywała wyroby ślusarskie ze szczególnym naciskiem na okucia drzwi i okien. W 1910 r., zatrudniała już 140 osób, dysponując dodatkowo silnikiem gazowym o mocy 12 koni.

Po roku 1912, fabryka została przejęta przez inż. Dobrowolskiego i Skirgajłło, którzy utrzymywali kontakty biznesowe z firmą Krzysztofa Bruna, co umożliwiło szybki zbyt wykonywanych towarów. W kolejnych latach zainwestowano w nowe urządzenia i maszyny co podniosło jakość wykonywanych wyrobów, a lata 20. XX wieku stanowiły okres największego rozwoju i prosperity firmy.

W latach 30-tych XX wieku, po różnorakich perturbacjach finansowych firma została zrestrukturyzowana i przyjęła nazwę Zakładów Metalurgiczno-Mechanicznych SBS.

W roku 2013 fragmenty budynku zostały wkomponowane w nowy obiekt mieszkalno-usługowy Apartamenty Krowia 6. Obiekt otrzymał nagrodę I stopnia w konkursie „Budowa Roku 2013” organizowanym przez Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa.

Znaczenie i rozbiórka

Fabryka nigdy nie doczekała się wpisu do rejestru zabytków, ale w 2009 r., stołeczny konserwator zabytków pozytywnie odniósł się do pomysłu zachowania części istniejących ścian. W 2010 r., prezydent miasta st. Warszawy – Hanna Gronkiewicz-Waltz wydał decyzję, zatwierdzającą projekt budowlany, udzielając pozwolenia na budowę nowego budynku z wykorzystaniem fragmentów istniejącej zabudowy fabrycznej. W projekcie wskazano:        

„Mając na uwadze zachowanie istotnych walorów architektonicznych i historycznych przemysłowej zabudowy z początków XX w., bezpowrotnie znikającej z ulic Warszawy, pomimo zaleceń zawartych w załączonej „Opinii technicznej architektoniczno-budowlanej”, podjęto decyzję o włączeniu części istniejącej zabudowy w program nowej inwestycji. Przyjęte rozwiązanie projektowe, wpływając na duże podniesienie kosztów całej inwestycji, umożliwi jednakże zachowanie fragmentu historycznego charakteru przemysłowej zabudowy ulicy Krowiej”

6 lutego 2012 r., do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego wpłynął jednak wniosek inwestora Spółki Port Praski o wydanie nakazu rozbiórki budynku. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla m. st. Warszawy – Andrzej Kłosowski, ostatecznie przychylił się do tego wniosku, ze względu na zły stan techniczny nieużytkowanego obiektu, stanowiący zagrożenie dla bezpieczeństwa ludzi i mienia – nakładając jednocześnie na inwestora obowiązek

               

„odtworzenia ścian zewnętrznych elewacji frontowej od ul. Krowiej, elewacji bocznej i elewacji tylnej wschodniej z zachowaniem rygorów obecnie obowiązujących, wraz z użyciem oryginalnych, wyselekcjonowanych elementów murowych oraz fragmentów elewacji jako tzw. światków”

[https://pl.wikipedia.org.]