Dom Kolejowy – sześciopiętrowy gmach na południowo-wschodnim rogu ulic Chmielnej i Żelaznej. Warszawie została zbudowana w latach 20. XX wieku na potrzeby pracowników kolei. Jej projektantem był Adolf Inatowicz-Łubiański. W pierwszych dniach powstania zajmowany był przez różne grupy podporządkowane dowódcy Zgrupowania „Chrobry II”, które następnie przechodziły na drugą stronę Al. Jerozolimskich. Dopiero 4 sierpnia jednostka NSZ por. Tadeusza Siemiątkowskiego „Mazura” na stałe obsadziła budynek. Grupa ta stała się trzonem utworzonej kompanii „Warszawianka”, a Dom Kolejowy stał się jej kwaterą. Ponadto w budynku mieścił się obóz jeniecki, stacjonował też lekarz I batalionu „Lecha Żelaznego”. Załoga Domu Kolejowego współdziałała z obrońcami Dworca Pocztowego w utrzymaniu wykopu linii średnicowej oraz skutecznie blokowała wylot ul. Żelaznej. Dom Kolejowy pozostał w rękach powstańców do dnia kapitulacji. Na elewacji wciąż widać dziury po kulach.