Warszawa – Solec – Szpital Śródmiejski

Początki Szpitala na Solcu sięgają 1921 roku. Dotkliwy brak w stolicy zakładów leczniczych i potrzeby zdrowotne mieszkańców skłoniły zarząd byłej Kasy Chorych do uruchomienia w dniu 16 lutego 1921 roku 60 łóżek o profilu ginekologicznym w budynku przy ul. Solec 93. W grudniu 1922 roku powstał Oddział Chirurgiczny, a w roku 1930 Oddziały Ortopedyczny i Obserwacyjny. W roku 1933 szpital ten liczył już 170 łóżek i posiadał przychodnię przyszpitalną.

W roku 1934 na podstawie Ustawy o Ubezpieczeniu Zdrowotnym z 28 marca 1933 roku, szpital został przejęty przez powołaną do życia Ubezpieczalnię Społeczną w Warszawie. W okresie od 22 października 1936 roku do 28 października 1937 roku dokonano całkowitej przebudowy szpitala sprawiając, że był to w tym okresie szpital w pełni nowoczesny i bardzo dobrze wyposażony. W Biuletynie Ubezpieczalni Społecznej czytamy: najważniejsze jest to, że ubezpieczony i jego rodzina w razie wypadku losowego będzie się mógł leczyć we własnym, nowoczesnym szpitalu, wyposażonym w najlepsze urządzenia lecznicze i sanitarne, postawionym na wysokim poziomie wiedzy lekarskiej i technicznej.

Okres wojny i Powstania Warszawskiego to czas, w którym nurt opieki nad chorymi łączono w tym szpitalu z udzielaniem pomocy nie tylko medycznej, ludziom podziemia i walki zbrojnej z okupantem. Dyrektor szpitala Jerzy Bujalski i przełożona pielęgniarek Pani Zofia Bittenek zapłacili za to najwyższą cenę. W 1947 r. Zofia Bittenek, jako jedyna pielęgniarka w Polsce, została pośmiertnie odznaczona najwyższym międzynarodowym odznaczeniem w pielęgniarstwie Medalem Florence Nightingate.

Po wojnie szpital pracował już od lutego 1945 roku w systemie opieki zdrowotnej miasta ze szczególnym uwzględnieniem Powiśla i Śródmieścia Warszawy. Najpierw był to Szpital Miejski Nr 8, a następnie po gruntownej przebudowie w latach 1975 – 1980, Szpital Śródmiejski.

W latach 1990 – 2002 rozwinęła się współpraca z władzami samorządowymi Dzielnicy Śródmieście, a następnie gminy Warszawa Centrum. Ten nowy impuls zaowocował w latach 1996 – 98 dalszą rozbudową szpitala, unowocześnieniem bloków operacyjnych i Oddziału Intensywnej Opieki Medycznej. Na podkreślenie zasługuje fakt, że właściwie w całym okresie swej działalności szpital ten, w bliskim kontakcie ze środowiskiem, zajmował się rozwijaniem nowych kierunków specjalistycznych. Był także, i nadal jest, szpitalem akademickim realizującym współpracę z Akademią Medyczną i zajmującym się szkoleniem podyplomowym lekarzy.

 

[http://www.cmsolec.pl/]

 

Do historii szpitala zalicza się też rodzina Państwa Czmur, a jak =] Przez 25 lat pracowała to moja Mama jako położna instrumentariuszka na bloku operacyjnym. Wreszcie narodziłem się i  Ja  Michał Czmur  a stało się to 27 Sierpnia 1981 roku.